کارگردانان نمایش «هشت‌سین»: تئاتر، دنیای تازه‌ای پیش‌روی افراد دارای معلولیت گشود

   به گزارش اصفهان رسانه، محمدمهدی غلامی، کارگردان تئاتر «هشت سین»در حاشیه هشتمین جشنواره تئاتر منطقه ای افراد دارای معلولیت آفتاب در اصفهان  با بیان اینکه گروه امسال در جشنواره شرکت کرده است، گفت: ما با بچه‌های توان‌بخشی کار کردیم که برای اولین بار وارد دنیای تئاتر می‌شدند. زمان تمرین ما خیلی کم بود؛ حدود یک تا دو هفته. با این وجود، لطف خدا شامل حالمان شد و بچه‌ها توانستند به‌خوبی بدرخشند.

وی افزود:ما امسال دو اثر به جشنواره ارائه دادیم که متأسفانه یکی از آن‌ها به مرحله نهایی نرسید، اما کار خیابانی‌مان پذیرفته شد. امیدوارم مخاطبان از دیدن آن لذت برده باشند و برای بچه‌ها هم تجربه خوبی رقم خورده باشد.

شکستن ترس‌ها و کشف دنیایی تازه 

غلامی با اشاره به نگاه اولیه خود نسبت به فعالیت با افراد دارای معلولیت گفت: راستش من قبل از این تجربه، ترس داشتم با این بچه‌ها کار کنم و فکر می‌کردم کار بسیار سختی باشد. اما وقتی وارد فضای تمرین شدم، دیدم دنیای این بچه‌ها فوق‌العاده است؛ حتی گاهی انرژی‌شان از هنرجوهای سالمی که در کلاس‌ها شرکت می‌کنند هم بیشتر بود.

وی تصریح کرد: این تجربه نگاه من را به‌کلی تغییر داد و فهمیدم کار با بچه‌های دارای معلولیت نه‌تنها سخت نیست، بلکه سرشار از انگیزه و الهام است.

تئاتر؛ فراتر از حفظ دیالوگ 

در ادامه، مژگان جوهری، دیگر ‌کارگردان نمایش «هشت‌سین»، اظهار کرد:ما این اثر را با همکاری آقای غلامی برای هشتمین جشنواره تئاتر افراد دارای معلولیت کارگردانی کردیم. گروه ما طیف متنوعی از بچه‌ها را شامل می‌شد؛ از افراد دارای معلولیت ذهنی شدید و متوسط گرفته تا جسمی‌حرکتی و نابینایی شدید.

وی ادامه داد: نکته جالب این بود که همه آن‌ها برای اولین بار روی صحنه می‌رفتند. با اینکه سال‌هاست تئاتر کار می‌کنم و تجربه حضور در دوره‌های مختلف جشنواره آفتاب را دارم، اما حس و حال این بچه‌ها از همان ابتدا متفاوت و عجیب بود.

تغییر رفتار، ثمره تمرین و اجرا 

جوهری با اشاره به تأثیر اجتماعی تئاتر بر شرکت‌کنندگان گفت:  من ابتدا تصور می‌کردم این بچه‌ها نمی‌توانند از عهده کار بربیایند، اما بعد از دو سه جلسه تمرین فهمیدم که تئاتر برای آن‌ها فقط حفظ متن و اجرای نقش نیست؛ آن‌ها از تمام وجودشان مایه می‌گذارند.

وی به نمونه‌ای عینی اشاره کرد و افزود: یکی از بچه‌ها به نام علی، در ابتدا رفتارهای ناهنجار و بدزبانی داشت، اما بعد از تمرین‌ها و اجرا، خودش می‌گفت «مردم منو می‌بینن، نباید حرف زشت بزنم». این تغییرها برای ما بسیار ارزشمند بود.

این کارگردان با انتقاد از محدود بودن زمان اعلام آثار تا بازبینی جشنواره گفت: خواهش من از مسئولان برگزاری این است که زمان‌بندی مناسبی تعیین کنند. گاهی فقط دو هفته فرصت داریم که این برای چنین گروه‌هایی واقعاً کم است. اگر جشنواره تاریخ مشخص و ثابتی در سال داشته باشد، قطعاً کیفیت آثار بالاتر می‌رود.

جوهری همچنین به مشکلات زیرساختی اشاره کرد و گفت: در شهرضا متأسفانه فضاهای تمرینی به‌درستی مناسب‌سازی نشده‌اند. ما سالن استاندارد نداریم و گاهی مجبور می‌شویم در فضاهای بزرگ تمرین کنیم که برای بچه‌های ویلچرنشین بسیار دشوار است و نیاز به کمک چند نفر دارد.